دقرآن مجيد د لوستلو فضیلت

د قرآن کریم د فضیلت په اړه چې په قرآن او حدیث کې څومره فضائل ذکر شوی دی نو مونږ خو یې پدې بې کسی او بې وسی کې له سره نشو ټولولای ،بس دومره ویلای شو چې نن عصر کې نه وحی شته او نه پیغمبر بس یواځې د خالق او مخلوق تر منځ د ارتباط وسیله قرآن دی او بس .

رسول الله صلی الله علیه وسلم ابوذر ته وویل :

یا أبا ذر! لأن تغدو فتعلَمْ آیه من کتاب اللَّه، خیر لک من أَن تصلی مائه رکعه. ولأن تغدو فتعلَمْ بابا من العلَمْ، عمل بِهِ أَوْ لَمْ یعمل، خیر من أَن تصلی ألف رکعه)). ابن ماجه

((ای ابوزره ! کچیرې ته سحر لاړ شی او یوآیت د قرآن پاک زده کړی نو د سل رکعته نفلو نه بهتره دی ، اوکچیرې یو باب د علم زده کړی که دغه وخت دې عمل پرې کړی وی یا نه نو د زرو رکعتونفلو کولو نه بهتر دی )). (ابن ماجه )

دری کسان دی چې د قیامت د ورځې دویرې نه بچ وی او بې حسابه به جنت داخلیږی

رجل قرء القرآن ابتغاء وجه الله وام به قوماً وهم به راضون وداع یدعون اِلی الصلوات ابتغاء وجه الله ورجل احسن فیمابینه وبین ربه وفیمابینه وبین عوالیه (رواه الطبرانی )

((یو هغه سړی چې د رب ^ج لپاره یې قرآن ولوستلو او داسې امامت یې وکړ چې مقتدیان ترې راضی وو، دوهم هغه سړی چې صرف د رب ^ج د رضا لپاره خلک لمانځه ته بولی ،دریم هغه سړی چې د خپل رب ^جسره هم ښه معامله ساتې او د خپلو ماتحتو(تر لاس لاندې خلک ) سره هم)) .

من قرء عشر ایات فی لیله لم یکتب من الغافلین (رواه حاکم )

((څوک چې لس آیتونه د شپی تلاوت کړی هغه به د غافلینو نه نه شمارل کیږی .

د لسوآیتونو په تلاوت سره چې څو دقیقی وخت نیسی د ټولی شپی له غفلت څخه وځې ددی نه ذیات فضیلت به چیرې وی)) .

من قرأ حرفاً من کتاب الله فله به حسنه و ألحسنه بعشر أمثالها. جامع ترمذی

((د قرآن دیو حرف په لوستلو یوه نیکی ده او د نیکې عوض لس چنده دی )).

د یوی نیکی قدر به هلته ولګی چه د نکیو او بدلیو تلل وی .

او بیا بدی پر نیکی درنه شی .

د قرآنکریم د تلاوت آداب

۲- مستحب ده چې د تلاوت په وخت کې سړی د قبلی په لوری ناست وی .

۳- د تلاوت په شروع کې د «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» ویل واجب دی قوله تعالی :

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ (۹۸ النحل)

۴- د هر سورت په شروع د « بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» ویل واجب دی په خاص توګه د فاتحی سوره په شروع کې .

۵- قرآن په ترتیل سره لوستل (ورتل القرآن ترتیلا ) د ترتیل په باره کې شاعبدالغزیز ^رح په خپل تفسیر کې لیکی دی چه ترتیل په لغت کې صفا او واضح لوستلو ته وایې او په شریعت کې د څو څیزونو لحاظ ساتلو سره تلاوت کولو ته وایې چه هغه څیزونه په لاندې ډول دی :

الف – د حروفو صحیح ادا کول یعنی د خپل مخرج څخه چه د ضا پر ځای دال یا ظا تلفظ نشی .

ب – د وقف پر ځای په شان سره دریدل چه وصل او قطع یعنی یو ځای کول او جدا کول د کلام بې ځایه نشی .

ت – حرکتونه سره کډوډ نشی زور،زیر او پیښ په ښه شان ښکاره ادا شی .

ث – آواز لږ اوچتول چې د قرآن الفاظ له ژبې اوزی او عوږونه واوری .

ج – قرآن په ښه آواز دردونکې غږ تلاوت کول چې په زړه اثر وکړی دردناک آواز په زړه ږر اثر کوی .

ح – شد او مد ښه ښکاره کول چې ددی په ښکاره کولو سره د قرآن لوی شان ښکاره کیږی او له اثر سره مدد کوی .

خ – د رحمت او غذاب د آیتونو حق ادا کول .

۶- د تلاوت پر مهال حاضرین ته واجب دی چې چوپ وی او په نورو کارونو له مشغولیدو څخه باید ډډه وکړﺉ قوله تعالی : وَإِذَا قُرِىءَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ (اعراف ۲۰۴)

۷- قاری او اوریدونکی ته په کار ده چې په خشوع او ادب سره خپل زړه او حواس د قرآن تلاوت ته متوجه کړی چې دا د سکوت له غوښتنی څخه ده لکه په مخکې آیت کې .

مګر فریاد ،چیغی کول شور ماشور جوړول د قرآیت په وخت کې د مشرکانو صفت دی ځکه کله به چې قران لوستل کیده نو مشرکانو به یوله بله سره خبری چیغی او شورماشور جوړولو چې قرآنکریم ورته داسې اشاره کړی ده .

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ (فصلت ۲۶ )

(( او کافرانو ویل دغه قرآن ته غوږ مه نیسی او په هغه (مهال ) بیهوده خبرې کوی )).

۸- قاری باید تر خپله وسه قرآنکریم په ښه صوت سره تلاوت کړی ځکه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایې : (لیس منّا من لم یتغنّ بالقرآن) ((هغه له مونږ څخه نه دی چه قرآن په ښه آواز نه لولی)) .

۹- قاری باید خپل صوت د سندرو ویونکو،فاسقان یا یهودو او نصارا د دینی آوازونو سره تشبح نه کړی او په او دښه صوت په کوښښ کې د بې ځایه تکلف نه ځان وساتی .

۱۰- قاری او اوریدونکی به د قرآن په آیتونو کې به تدبر فکر کوی او د هغه په معنی او مقاصدو په پیداکولو کې به فکر کوی .

أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ (النساء ۸۲ ) (( ایا په قرآن کې تدبر او فکر نه کوی ))

۱۱- د قرائت په وخت کې په خشوع کې مبالغه کول او قصداً د ژړا کولو کوښښ مستحب دی

تر څو د خدای ^ج غطمت او لویې په یاد راوړل شی چې قرآن دهغی کلام دی .

۱۲ – تر خپله وسه د قرآنکریم د اوامر اطاعت کول او دهغه له مخالفت څخه ځان ساتل ځکه قرآن به د قیامت پر ورځ هغه لپاره حجت